Turan: Bizdeki seri katillerin feodal öldürme gerekçeleri var, Amerika’daki cinayetler daha filozofi

“Seri katille görüşmeye gittim. Afla hapisten çıkmış, her çıktığında da başkalarını tekrar tekrar öldürmüş. Son derece soğuk kanlı ve zekiydi. Kendince gerekçeleri var, bütün seri katillerde olan kişiliği onda görmek istiyordum. Narsist, kendini beğenmiş bir kişilik, egosu yüksek, kendini herkesin üstünde gören ve her işlediği cinayette kendisini haklı gören bir kişilikle karşı karşıyaydım. Bu kişi, Amerika’da okuduğumuz seri katillerden ya da psikiyatristlerin suçlularla ilgili tanımlamış olduğu karakterlerden farklı değildi. Ona, ‘Öldürürken ne hissettin, öldürdüğün insanların gözünün içine baktın mı’ diye sordum. Bana soğuk kanlı bir biçimde, ‘Bir insanın neresinden vurursam öleceğini, neresinden vurursam sakat kalacağını iyi bilirim’ diye anlattı. İnsan anatomisini çözmüş biriyle karşı karşıyaydım.”

“Türkiye’de de seri katiller var. 1910’larda bir terzi çırağı olan Hristo Anastadiyas, sonralarında ise çivici, bebek yüzlü vs. gibi lakaplarla anılan seri katiller var. Fakat bu seri katiller, Amerika’dakiler gibi sistemli değiller. Amerika’da seri cinayetlerin işleniş gerekçelerindeki takıntı, çıkış noktası ile işlenme biçimleriyle buradakiler arasında büyük farklar var. Orada örneğin eşcinselleri takıntı yapan bir seri katil modeliyle buradakinin öldürme gerekçeleri aynı değil. Bizdekiler daha feodal, öldürme gerekçeleri de daha feodal. Amerika’daki cinayetler, suçu örtme biçimleri daha filozofi. Bizdekiler öyle değil, daha paldır küldür.

Seri cinayetler, Türk edebiyatının pek ilgisini çekmemiş. Polisiye romanlar var, toplumcu gerçekçi romanlar var, aşk romanları var, köy romanları geleneğimiz var ama seri cinayet romanımız yok, böyle bir gelenek oluşamamış.”

“Kötü insanların da içinde bir iyilik yok mudur? Bir yerde taraf olmak yerine, suçu işleyenle ölen arasındaki sorgulamayı okuyucuya bırakmaya çalıştım. Mümkün olduğunca objektif olmaya özen gösterdim.”