Kamplarda arkadaşlarıyla oyun oynayarak ve yardım kuruluşlarının kendilerine verdikleri hediyeler ve gıda yardımlarıyla biraz da olsa moral bulmaya çalışan çocuklar, buraya alışmamış.
Musul'dan kaçarken çatışmalardan ve uçaklardan çok korkan çocuklar,evlerinde günlerce mahsur kalmış.
Çatışmaların ortasında aileleriyle birlikte Musul ve çevre köylerden göç eden çocuklar, yemek dağıtımı sırasında yaşanan izdihamı bile bir patlama olarak algılıyor ve çok korkuyorlar.
BABAM BANA 'KORKMA BİR ŞEY OLMAZ' DİYORDU
7 yaşındaki Simor İsmail adlı kız çocuğu Hazır mülteci kampına 2 gün önce Musul'un İntisar mahallesinden geldiğini belirterek, şöyle diyor: "Annem, babam ve 7 kardeşimle birlikte 2 gün önce babamın arabasıyla kampa geldik. Musul'dan buraya kadar gelirken çok korktuk. Sürekli kurşun sesleri, uçak sesleri geliyordu. Babam bana ve kardeşlerime 'Korkmayın bir şey olmaz' diyordu. Annem de beni ve küçük kardeşimi teselli etmeye çalışıyordu. Yolda gelirken ben korkudan çok ağladım. Annem de ağladı"
Kampta fırsat buldukça arkadaşlarıyla oyun oynadığını anlatan Simor, eskiden Musul'da okula gittiğini ifade ederek, IŞİD'in gelmesiyle birlikte birçok okulun kapatıldığını anlattı.
6 yaşındaki Medine Zuher adlı kız çocuğu da okuyup doktor olmak istediğini söylüyor.Nedenini sorduğumda ise Musul'da uçakların IŞİD'i bombalarken yanlışlıkla kendi evlerinin vurulduğunu ve kardeşinin orada yaşamını yitirdiğini söylüyor.
Medine,'Eğer doktor olsaydım belki o an kardeşim Heyder'i kurtarırdım' diyor.
Kampta görüştüğümüz bir diğer çocuk 4 yaşındaki Büşra Yusuf. Büşra kendi kendine yazı yazıp, resim çiziyor. Okumayı çok sevdiğini söyleyen Büşra okuyup, bol bol resim çizmek istiyor.
